برای کسی بمیر که برایت حداقل تب بکند . بدنبال کسی برو که راه چاله را از چا ه به تو بنمایاند.تورا به بی راهه نبرد وغمخوار کسی باش که حداقل در غمت هورا نکشد وبرای کسی برقص که در تشویقت حداقل کف بزندیک شعری تو همین مایه هست که  میگه :خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد.....خواهان کسی باش که خواهان تو باشد البته اگر یافتی مارو هم خبر کن با خودم داشتم فکر میکردم که چقدر این دنیا مسخره است ادماش باز مسخره تر  اولیش خودم زمانه ازاون بدتر هرچه زمان میگذرد تظاهر وچاپلوسی وسوار شدن بر گردن دین ورسیدن به منافع دنیا  چه رقابتی شده است کسی نیست یک ذره انسانیت محبت ، دین بی الایش،یکرنگی ،صفای انسانی،مردانگیهای  فراموش شده وهزاران صفت متعالی گم شده ودفن شده در خاطرات گذشتگان را به این جامعه تزریق کند . مثل امراض حسمی که با یک چند امپول عضلانی یا وریدی بر طرف میشود البته بازهم امپولهای قدیم که بیماری را با یک 1200 مهار میکرد اما حالا 4 تا هم بزنی باز هم دردت درمان نمیشود.بهر حال جامعه وما نیاز به صداقت داریم که دیگر کم یاب ونایاب شده ،کسی خواهد امد واین درد های لاعلاج وصعب العلا ج را درمان  خواهد کرد. یا حق