حکایت رفاقت حکایت سنگهای کنار ساحله …

   .

   .

اول یکی یکی جمعشون میکنی تو بغلت بعدشم یکی یکی پرتشون میکنی تو آب ؛

اما بعضی وقتا یه سنگهای قیمتی گیرت میاد که هیچ وقت نمیتونی پرتشون کنی …

   .

   .

زندگی با همه تلخیاش یه درس خوب بهم داد اونم اینه که رفیق اونی نیست که

باهاش خوشی ، رفیق اونیه که بدون اون داغونی !!! .

   .

   .

حوصله ی جمع و تفریق ندارم ، یه ضرب خرابتم ! . 

   .

   .

به سلامتی اون رفیقی که یه روز میاد سر خاکم اما نمی تونم جلو پاش پاشم .

اما خیالم راحته که خاک زیر پاشم ! . .

   .

   .

تو کلاس آیین نامه نشسته بودیم که سرهنگ پرسید کی میدونه کجا دور زدن ممنوعه ؟

یکی دستشو بلند کرد و گفت : “تو رفاقت” … 

   .

   .

به سلامتی اون رفیقی که خدا هیچی بهش نداده به جز مرام و معرفت … 

   .

   .

دوست واقعی مثل صبح میمونه ، نمیشه تموم روز داشتش ولی مطمئن هستی

که فردا ، روز بعد ، هفته بعد ، سال بعد و تا ابد هست ! . .

   .

   .

گلی دارم به دور از دیدگانم ولی مخفی میان قلب و جانم که گهگاهی کند

یادی ز خاکش فدای آن رفیق و قلب پاکش . .

   .

   .

اگر پرسند آخرین نفست به یاد کیست ؟

گویم به یاد کسی که بی وفایی در ذاتش نیست … 

   .

   .

قحطی رفیق می آید نه هفت سال بلکه هفتصد سال !

در سیلوی قلبم ذخیره و پنهانت می کنم ، بگو کنعانیان منتظر نباشند !

تقسیم شدنی نیستی حتی اگر یعقوب بیاید ! . 

   .

   .

رفاقت غروبی بی پایان است که خورشید در حسرت آن تا ابد می سوزد …

   .

   .

فدای رفیقی که روز قیامت ، زمین از سنگینی معرفتش شکایت داره ..

   .

   .

یه عاشق میگه : اگه اتفاقی برات بیفته میمیرم !

اما یه رفیق میگه : اگه بمیرم هم نمیذارم برات اتفاقی بیفته ..

   .

   .

خاک دل را حکم کردم تا بدانی ای رفیق در قمار با تو بودن هستی أم را میدهم . 

   .

   .

برای آغاز دوستی ؛ یک سلام و یک لبخند … و برای ادامه اش ؛

یک عمر صداقت و محبت لازم است ! . 

   .

   .

رفاقت بار سنگینی ست ! کسی بر دوش میگیرد که یک دنیا “وفا” دارد .

   .

   .

خیلی حس قشنگیه وقتی یه دوست فاب داشته باشی که همیشه حواسش بهت باشه ،

به یادت باشه ، نگرانت بشه و دوست داشته باشه .

   .

   .

خیلی‌ چیزا رو نگفتن معرفت میخواد نه طاقت .

طاقت یک روزی تموم میشه اما معرفت نه ، جاشو عوض میکنه ! 

   .

   .

دوستی نه در ازدحام روز گم می شود نه در خلوت شب ، خفته یا بیدار یاد می دارمت .

   .

   .

فدای عزیزی که آتیش معرفتش ، جنگل بی معرفتها رو خاکستر میکنه !

   .

   .

آقا ما سبیل اکبر ، شما مژه ی دلبر ! ما کفتر لب پنجره ،

شما متین دو حنجره ! ما کفش نحرین ، شما امیر بحرین !

آقا اصلا ما لاله و لادن ، شما کامران و هومن !